Wymieniane w starych dokumentach jako Lossin (1344), Lozin (1493), Lassi (1568), Lotzin (1628); nazwa pochodzi od rzeczownika łoś lub od nazwy osobowej Łoś; niem. Lossin. Najstarsza wzmianka w dokumentach z 1419 roku. Dotyczyły one przejęcia przez Lorenza Swenza Puttkamera dóbr w Łosinie. W 1784 roku w Łosinie był folwark i 20 gospodarstw. Ostatnimi właścicielami dóbr byli: Erich von Puttkamer (1908-1914), Maksymilian von Puttkamer (1914-1929) i jego żona, Rosine z domu Wesseley, która po śmierci męża sprzedała Łosino. Z dawnej pańskiej siedziby pozostał tylko park o powierzchni około 5 ha z ciekawymi okazami dębów 350-, a nawet 500- letnich. W parku grobowiec ostatniego właściciela Maksymiliana von Zitzewitza (1886-1937). Ruiny pałacu i aleja grabowa.
Stan obecny
Z dawnej pańskiej siedziby do dziś pozostał tylko park o powierzchni około 5 ha, założony między rzeką Słupią a zabudową wsi, przy wykorzystaniu naturalnej konfiguracji terenu.
Historia
Folwark powstał przed 1784 rokiem. W 1892 roku do majątku należało 697 ha ziemi, z czego grunty orne stanowiły 470 ha. Budynek dworu wraz z parkiem nabył komandor podporucznik Maximilian von Zitzewitz, który zmarł w 1937 r.
Budynki obecnego folwarku pochodzą z początku XIX, drugiej połowy XIX i początku XX wieku.
Opis
Dwór położony był na zachodnim krańcu rozległego parku, a na północ od dworu znajdowały się stawy poprzecinane strumieniami. Są one dziś pozbawione wody wskutek zniszczenia przedzielającej je grobli. W północnej części założenia znajdowało się podwórze folwarczne wraz z zabudowaniami ustawionymi w podkowę. Dwór spłonął po wojnie - pozostały po nim jedynie kamienie po fundamencie i fragmenty wejściowych schodów.
Park
Park z 1 poł. XIX w.
Zachowało się wiele okazów starych drzew z różnych gatunków. Niektóre z nich mają charakter drzew o cechach pomnikowych, inne uznano za pomniki przyrody. Są w śród nich monumentalne dęby, klony, jesiony i inne.
Inne
Tuż nad rzeką przy starym dębie zachował się grobowiec ostatniego z właścicieli dóbr Maximiliana von Zitzewitza, mieszkającego w tym majątku do 1937 roku.
Malowniczość parku podkreśla płynąca nieopodal Słupia oraz znajdujące się w niedalekiej odległości grodzisko wczesnośredniowieczne. Aleja grabowa w parku prowadzi do ruin dworu.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum