W XIV i XV w. wieś rycerska należąca do kumoterstwa świeckiego, a w XVI w. dobra królewskie należące do dekanatu świeckiego. W 1546 roku własność Stanisława Kopickiego, a w 1649 rodziny Niewieścińskich. Późniejszymi właścicielami dóbr m.in. byli: Gromadzki 1669, R. Powalski z Łaszewa 1682, Jakub i Andrzej Łaszewski 1748, Feliks Łebiński 1765, Ludwik Poleski 1836. Od 1860 roku dobra znajdowały się w rękach Niemców: Wahrenberga i Schwarenberga, od 1913 do Skarbu Państwa Niemieckiego, zaś od 1920 do Skarbu państwa zarządu i dóbr państwowych. Od 1939 majątek dzierżawił Niemiec Szulc, a po nim Brong, zaś od 1947 przejął go Skarb Państwa Polskiego, a użytkownikiem były PGR- Łaszewo.
Pod koniec XIX w. majątek posiadał gorzelnię, cegielnię, tartak parowy oraz trudniono się hodowlą krów i produkcją masła wysyłanego do Berlina. W tym samym okresie powstało założenie pałacowo-parkowe. Pałac w stylu klasycystycznym znajdował się w centralnej części założenia, w zachodniej folwark, zaś we wschodniej park, który od 1939 roku otoczony był murem (obecnie ozdobnym, metalowym płotem). Od bramy do dworu prowadziła aleja lip drobnolistnych, a przed pałacem znajdował się klomb z dorodnymi lipami, tworzącymi zielone półkole. Od klombu, którego obramowaniem był podjazd, odchodziły promieniście alejki spacerowe.
W południowej części parku znajdowała się oranżeria, a za nią sad owocowy ograniczony rowem melioracyjnym, połączonym z parkowym stawem. Na północy z parkiem graniczył ogród warzywny, zaś w pobliżu alei dojazdowej znajdowały się groby rodziny Schwarcenbergów – ówczesnych właścicieli.
W swojej pierwotnej formie opisywane założenie pałacowo-parkowe przetrwało aż do wybuchu II Wojny Światowej. Po niej pałac zaadaptowano na mieszkania. Po 1955 roku kiedy lokatorzy opuścili lokale mieszkalne, budynek z roku na rok stopniowo zamienia się w ruinę.
W XIV i XV w. wieś rycerska należąca do kumoterstwa świeckiego, a w XVI w. dobra królewskie należące do dekanatu świeckiego. W 1546 roku własność Stanisława Kopickiego, a w 1649 rodziny Niewieścińskich. Późniejszymi właścicielami dóbr m.in. byli: Gromadzki 1669, R. Powalski z Łaszewa 1682, Jakub i Andrzej Łaszewski 1748, Feliks Łebiński 1765, Ludwik Poleski 1836. Od 1860 roku dobra znajdowały się w rękach Niemców: Wahrenberga i Schwarenberga, od 1913 do Skarbu Państwa Niemieckiego, zaś od 1920 do Skarbu państwa zarządu i dóbr państwowych. Od 1939 majątek dzierżawił Niemiec Szulc, a po nim Brong, zaś od 1947 przejął go Skarb Państwa Polskiego, a użytkownikiem były PGR- Łaszewo.
Pod koniec XIX w. majątek posiadał gorzelnię, cegielnię, tartak parowy oraz trudniono się hodowlą krów i produkcją masła wysyłanego do Berlina. W tym samym okresie powstało założenie pałacowo-parkowe. Pałac w stylu klasycystycznym znajdował się w centralnej części założenia, w zachodniej folwark, zaś we wschodniej park, który od 1939 roku otoczony był murem (obecnie ozdobnym, metalowym płotem). Od bramy do dworu prowadziła aleja lip drobnolistnych, a przed pałacem znajdował się klomb z dorodnymi lipami, tworzącymi zielone półkole. Od klombu, którego obramowaniem był podjazd, odchodziły promieniście alejki spacerowe.
W południowej części parku znajdowała się oranżeria, a za nią sad owocowy ograniczony rowem melioracyjnym, połączonym z parkowym stawem. Na północy z parkiem graniczył ogród warzywny, zaś w pobliżu alei dojazdowej znajdowały się groby rodziny Schwarcenbergów – ówczesnych właścicieli.
W swojej pierwotnej formie opisywane założenie pałacowo-parkowe przetrwało aż do wybuchu II Wojny Światowej. Po niej pałac zaadaptowano na mieszkania. Po 1955 roku kiedy lokatorzy opuścili lokale mieszkalne, budynek z roku na rok stopniowo zamienia się w ruinę.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum